Üsküp’te daha önce de olduğu gibi Alüş abinin otelinde, Hotel de Koka’da kalacaktık. Sağ olsun bize jakuzisi olan geniş mi geniş bir oda ayarlamıştı. Odanın albenisine kanmadan çantalarımızı bırakıp dışarı çıktık. Üsküp’ü ilk kez bu kadar hareketli görüyordum. Hava mis gibiydi ve yanlışım yoksa hafta sonuna denk geliyordu. Belki de bunlar etkili olmuştur.

Evvela karınlarımızı doyurmamız icap edecekti. Eski favorimiz Destan’ı ıskartaya çıkarıp köftede Kosmos’u tercih eder olmuştuk. İyi ki de öyle yapmışız. Kosmos’un köftesi daha iyi olduğu gibi burası daha sempatik bir mekan. Daha old school ve köfte dışında menüde bir de kuru fasulye mevcut. Birer köfte, ortaya da fasulye söyledik. Güveçte gelen fasulye tam anlamıyla pamuk gibiydi. Köfte ise yediğim en iyi köftelerden biriydi. Belki de birincisiydi. E porsiyonlar da bol olunca tadına doyum olmuyor. Sipariş alırken sordukları biberler garnitür değil, ücreti mukabilinde bunu unutmayın. Birer tane söylemekten de geri durmayın. Tercihe göre acı ya da tatlı olarak getirdikleri biberler o biçim lezzetli.

Yemekten sonra elbette sıra tatlıda. Çarşının göbeğinde, gözden kaçmayacak bir köşebaşındaki Neco’da çeşit çeşit tatlılardan kafamıza göre kombinler yapıp mideleri iyiden iyiye bayram ettik.

Günün kalanını Üsküp’ün bilindik lokasyonlarını ziyaret ederek geçirdik. İskender heykeli, Rahibe Teresa’nın evi, Vardar Nehri falan derken akşamı ettik. Akşam yemeği için bir tur daha Kosmos, peşine bir tur daha Neco ve finalde ikişer bardak çaydan sonra babamı otele uğurladık. Düzgün bir mekan bulup bir şeyler içelim düşüncesiyle Üsküp’ün barlar sokağına yollandık. Rastgele bir mekan seçip girdik. Ortam sakindi. Gel gelelim dakikalar sonra farkına varacaktık ki Üsküp’ün yegane rock barına düşmüştük. Andropozdan mustarip ellili yaşların ortasındaki bir dizi adamdan mürekkep grup sahneye çıktığında işkence start aldı. Sahnenin dibine denk geldiğimiz için kulaklarımız zonklamaya başlarken, rockstar konseptiyle adeta alay eden kısa boylu, göbekli solistin performansı karşısında kahkahalarımızı zor tuttuk.

Uzun süre dayanamayıp bir başka mekana geçtik. Çok daha nezih ve kabul edilebilir olan bu ikinci durağımızda nispeten daha uzun vakit geçirdik. Üsküp gece hayatını yakından inceleyip otele geri döndük.

Sabah, otelin açık büfesinde kahvaltı ederken Alüş abi masamıza konuk olup bizimle kahvaltı etti. Hoşsohbet bir adam olan Alüş abi hem Makedonya’nın dönüşümü, hem de ülkenin politik tarihiyle alakalı ilgi çekici anekdotlar paylaştı. 

Kahvaltıdan sonra, önceki gece kapımıza kadar getirilen kiralık aracımızla yola koyulduk. İlk durağımız Matka Kanyonu oldu. Matka’nın doğal güzelliğinden çok, girişlerin beleş olması ilgimi çekti. Bizim memlekette on metrekarelik alelade parklara giriş bile ücretliyken gönlü bol Makedonlar ülkenin bir numaralı doğal güzelliğinden para almıyorlar. 

​

Gostivar

​

Matka sonrası klasik rotamızı, bu sefer tersten tuttuk. İlk olarak Gostivar’a gittik. Şehir merkezinden önce Gostivar’a bağlı köylerden birine uğradık. Adını şu an hatırlayamadığım bu köy Trabzonlu köy olarak da biliniyor. Bütün köy koyu Trabzonspor taraftarı. Köyde Trabzonspor bayrakları, Türk isimli sokaklar ve bizim siyasi partilerin görsellerini görmek mümkün. Kahvede bir çay içelim dedik ama kahvenin içinde bir dakika dahi duramadım. Öyle bir sigara dumanı, öyle bir sigara kokusu var ki içeride beş dakika geçirmek 10-15 paket sigara içmeye eşdeğer. Diğerleri de dayanamamış olacak ki peşimden onlar da çıktılar. 

Gostivar’da her zamanki tatlıcımızı pas geçip Korzo’ya gittik. Uzaktan hısım da çıktığımız Korzo’da güzel tatlılar yiyip bol bol muhabbet ettik. Sohbetin siyasete sapan bir noktasında dükkanın patronu bize şöyle söyledi, “Bütün dünya size karşıdır.” 

Tetovo

​

Gostivar’da kısa bir yürüyüşün ardından sıra Tetovo’ya geldi. Alaca Cami ziyaretimizde camiden sorumlu olduğunu sandığımız yaşlı bir amcanın Türk olduğumuzu öğrendiğinde dudaklarından dökülen “Tayyip baba” sözleri babamı mest etti. 

Tetovo’nun ünlü Harabati Baba Tekkesi’ne uğradığımızda tekkenin şeyhine rast geldik. Ağız alışkanlığından kendisine “hoca” diye hitap ettiğimizde bizi hafifçe fırçaladı. Ama sonra bizi misafir odasına buyur etti. Yaklaşık yarım saat kadar bizle sohbet etti. Daha doğrusu o konuştu, biz dinledik. Bazı sözleri ve masasının üzerindeki A.B.D. bayrağıyla nahoş yerlere çekilebilecek kimi izlenimler yaratsa da bunlara fazla takılmamayı tercih ettik. Uyanık şeyh çaktırmadan yapmaya çalıştığım çekimi fark edip müsaade etmedi. En sonunda hatıra defterine bir şeyler karalattırıp bizi azat ederek bir sonraki misafirleri kabul etti.